Bir insana dokunmak “insan”a dokunmak değil midir? Kendimize de dokunmaktır bu aynı zamanda. Belki de bundandır, diyelim bir Yeşilçam filminin en hüzünlü anında düğümlenmesi boğazımızın ya da en mutlu anında gülümsememiz ve belki de hıçkırıklara boğulmamız kendimize de şaşarak. Tanrının kendine dokunmasına ihtiyacı olan sahici insanların sahici hikâyeleri... Edebiyattan uzak durduğu için edebiyata yaklaşan her güzel kitap gibi güzel, samimi diyaloglarla bizi saran bir ilk kitap Tanrım Bana Dokun.