Arif, gözünü kızın yüzünden, hele hele gözlerinden ayıramıyordu. Kız gerçekten çok güzeldi. Hele gözleri, âşıkların şiirlerinde anlata anlata bitiremediği türden, yakıcı, kavurucu, delici bir şeydi. Yok yok, bunların ötesinde; “kıyıcı” bir gözdü. Evet, tam anlamıyla öyleydi. Kıyıcıydı. İnsan bu gözler için her şeye kıyardı. Malına, mülküne, gençliğine, hatta hatta, insan bu gözler için hayatına bile kıyabilirdi.lt;img src="https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.jpg" alt="" height="15" width="15" gt;lt;font size="1" color="white"gt;lt;/fontgt;lt;/imggt;