Sarı Unuttuğumuz 78

Yarasi kolay kapanan olaylar zamanla unutulur gider. Ileride animsatildiginda yarasi derin olmadigi için; “Aman canim, geldi geçti. “ deriz. Bazi olaylarin yarasi o kadar derindedir ki, kimse animsatmasa da yasayanin bellegine kara sapli bir biçakla kazinmistir. Hiçbir sey onu bellekten söküp atamaz…12 Mart 1971 öncesi ve sonrasi 68 kusagiyla, 12 Eylül öncesi ve sonrasi 78 kusaginin yasadiklari, çektigi acilar, iskenceler, öldü-rülenlerin geride biraktiklari anilar bu tür yaralardir.Ileride Türkiye tarihini adam gibi yazanlar bu iki darbeyi “Ilerici, devrimci, halkçi, sosyalist Türk Gençliginin kirim yillari” olarak anlatacaklar, emperyalistlerin güdümündeki darbecilerle, onlara usaklik eden sivil yöneticileri ise bu kanli kirimin sorumlulari olarak suçlu sandalyesine oturtacaklardir. Halki için, halkinin çikarlari için, ülkesinin bagimsizligi için bir takim ilkeleri benimsemis ve bu ilkeler için gerekirse kelle vermeyi göze almis insan, sonunda amacina ulasamasa da her türlü saygiya layiktir. Tarih bu kisilikteki kahramanlarca yazilir.Sait Türen, bu kitabinda 78 kusagini, daha dogrusu anilarindan yola çikarak kendi kusagini anlatiyor. Kitabi okurken onu, arkadaslarini, yasadiklari olaylardaki davranislarini dogru degerlendirmenizi, o kusagin yenilgisinin ülkemiz insanina nelere mal oldugunu düsünmenizi öneririm. Bir kitap yazmak zordur. Ondan daha zoru ise kelle koltukta halkinin çikarlari için mücadele edebilmektir.Sari’yi okuyup bitirince çogunuzun benim gibi düsünecegine içtenlikle inaniyor, 68 ve 78 kusaginin anilari önünde saygiyla egiliyorum.Gazeteci- Yazar - Saadettin Öztürk