Osmanlı Mimarlık Dilinin Yeniden Üretimi

Elinizdeki kitap, sizi düşünsel bir yolculuğa davet ediyor. Düşüncelere, kavramlara ve terimlere bugün yüklediğiniz anlamları geçmişin her anında aramamanızı belirtiyor. Söz, yazı, dil, roller ve mekân üretimi gibi her kültürel pratiğin tarihsel olduğunu ileri sürüyor. Her pratikle, bugünden “tekinsiz” bir ilişki kurulması gerekliliğini öneriyor. Tanzimat’tan erken Cumhuriyet yıllarına, “Osmanlı mimarlık dilin”nin yeniden üretilme biçimlerini tartışmak için, farklı “doğa”lara sahip tarihsel kaynakları biraraya getiriyor. Genel ve teknik terim sözlükleri, mekân üretimine ilişkin hukuki metinler, matbu üretimler ve süreli yayınlardan oluşan kaynakların içinde dolaşarak, kavramların izini sürüyor. Mesleki öznelerden “kalfa, mühendis ve mimar”, disiplinlerin imalatını örnekleyen “fen, sanayi ve sanat”, mekân ve mülkiyet krizi olarak “mîrî, mülk ve umumî”den oluşan dokuz kavramın tarihi, araştırmanın çerçevesini oluşturuyor. Anadolu kültür evreninde, Tanzimat’tan sonra değişen mimarlık bilgisiyle, yeniden biçimlenen mesleki alanla, dönüşen tarih kavrayışlarıyla, oluşmaya başlayan mimarlık ve sanat tarihleriyle, mekân özelinde “kamusal” düşüncenin doğuşuyla ve sezgisel bir üretim olarak sanatın icadıyla beraber, bir “mimarlık dili”nin nasıl dönüştüğünü inceliyor.