Oda Hizmetçisinin Günlüğü

19. yüzyil sonunda ve 20. yüzyil basinda yazar, gazeteci ve aktivist olarak faaliyet gösteren, siyasi görüsleri sürekli evrim geçirse de, sonunda anarsizmde karar kilan Octave Mirbeau’nun basyapiti Oda Hizmetçisinin Günlügü’yle yeraltina yolculugumuzu sürdürüyoruz. 1900 yilinda yayimlanan ve “bir yeralti klasigi“ olarak nitelenen bu yüzyilin sonu romaninda, bir oda hizmetçisinin gözüyle III. Cumhuriyet’in yüksek sosyetesi ve burjuvazisi açik bir merak, sagduyu ve utanmaz bir gerçeklikle gözlerimizin önüne seriliyor. Celestine sefil ve acili bir çocukluktan sonra, geçimini saglamak üzere oda hizmetçisi olarak ev ev dolasmaya baslar. Mirbeau, felegin çemberinden geçmis bu açik sözlü genç kadinin gözlemleri araciligiyla, burjuva ve aristokrat ailelerin gizli yasamina sizmamizi sagliyor. Bizi gizli kusurlari, açgözlülügü, iflah olmaz ikiyüzlülügü ve büün sahte görüntüleriyle dönemin burjuvazisinin canli örnekleriyle tanistiriyor. O evlerin kibirli sakinlerinin çirkinliklerini, düsük ahlaklarini örten yaldizi hasin bir üslupla kaziyor. Cinsel saplantilarin, hastalikli ve örtük bir erotizmin kendini iyiden iyiye hissettirdigi bir dünyada buluyoruz kendimizi. Ancak Mirbeau efendilerle hizmetçileri birbirine baglayan gizli kapakli iliskileri irdelerken, “al birini vur ötekine“ diyor adeta. Hangi siniftan olurlarsa olsunlar bütün karakterleri yazarin hismindan nasibini aliyor. Yayimlandigi günden bu yana mizah gücünden, yirticiligindan ve gözüpekliginden hiçbir sey yitirmeyen bu roman, anarsistçe bir öfkeyle o dönemi didik didik ederken, budalaliga ve ahlaksizliga karsi yükselen bir çiglik adeta. Jean Renoir ve Luis Bunuel’in dikkatinden kaçmayan ve sinemanin bu iki büyük ustasi tarafindan iki kez beyaz perdeye uyarlanan bu basyapit, özellikle nicedir böyle bir hiciv ziyafetinin özlemini çekenlere tavsiye olunur. (Arka Kapak)