Kalp Ayaklanması

Karınca yollarında kaynaşan bir ılıklık Halkın koynunda büyüttüğüm bir kalp ayaklanması Avcıların bile yaralı ceylan vurmadığı Gömleğimin yakasını yırttığım haykırışlarla Barbar bir ilahiyata karşı Gözlerimden bile tefsirimin yapılamadığı Hüznün telafisine yetmeyen az önce yakıldığım Kısas kısasa karşı Ve katlimin yine vacip olduğu Hüzün müptelası âşıkların dün gece rüyalarında yine seni gördüğü Halkın vücudunun bir çığlık gibi büküldüğü Ve dudaklarımın Yanımızdan akan bir denizin hesabı hep ödediği Ve garsonların sessizce öpüldüğü Ve benim hesabını veremediğim Halkı vurmuşlar ve durdurmuşlar kalbimi Annemin gelip benimle konuşmak istediğini dinlemek istemez misin Kalbimin ve gözlerimin sesini boğmak istedikleri Özgürlük dediğin nedir ki ve ekmeğin gurbet kokusu Bir halkı bir de vurulan atları sevmiştim Nereden gelip nereye gittiğini bilmeden koşan atları Ah öyle bir yağmur ki unutmak mümkün mü seni Halkın kırık kalbini taşıdığım kalbimle Kalbimle sevmiştim ben seni Ben hiç şiir yazmadım ki Sadece seni