Bizans Tasvir Sanatında Kurban Sahneleri

Fani olduğunu bilen fakat bu faniliğin ne zaman biteceğine dair en ufak bir bilgisi olmadan yaşayan insan için sonsuzluk neyin tanımıdır? Etrafındaki her şeyi algılamasını sağlayan bilinç onu nereye götürmektedir? “Bir olan ya da sonsuz olan şey” insanın acizliğinin bir ürünü olarak mı ortaya çıkmıştır? “Mutlak ve sonsuz olan şey”in bilgisine, sonlu olan insan hangi yolu takip ederek ulaşmıştır? Ulaşılan bu bilgi nasıl somutlaştırılmıştır? İnanç denilen kavram bu noktada mı ortaya çıkmıştır? Kendisine, çevresine egemen olmak isteyen insan, sonsuz karşısında çaresiz kalmış, yarattığı inanç sistemiyle bu sonsuz varlığa ulaşmanın yolunu mu keşfetmiştir? Kul olma, bu yolda “Sonsuz” olana yapılan her şey, insan çıkarının bir ürünü müdür? İnsan, yarattığı tüm bu unsurlarla esasında kendi kendine hizmetin mi yolunu bulmuştur? Politeist inançtan monoteist inanca gelinceye kadar yaratılan din algısıyla ve bu algı çerçevesinde geliştirilen pratikteki her uygulamayla ne hedeflenir? Kul olma vazifesini yerine getirebilmek için yapılan ibadetler, insan çıkarlarına hizmet eden vasıtalar mıdır? Sadakat ve itaat bu noktada ne kadar ve ne derece önemlidir? Habil’in Tanrı’ya karşı olan iyi niyetinin, Nuh Peygamber’in O’nun vermiş olduğu nimete kıymet verişinin, İbrahim Peygamber’in O’na olan itaatinin, İshak’ın O’na olan sadakatinin ve İsa’nın tüm benliğiyle O’na olan adanışının bir nevi öyküsünü oluşturan kurbanın; özüne ve bu özün bir “kurtuluş” hikmeti olarak Bizans/Hıristiyan tasvir sanatındaki işlenişine yönelik hazırladığımız bu çalışma, umuyoruz ki bizde yarattığı heyecanı sizlerde de yaratabilir!