Zen yalnızca, derin bir ahenk içinde her tür çelişki içeren engin bir yaşam bilir. Gece, gündüz ile ahenk içindedir ve yaşam, ölüm ile ahenk içindedir. Mevcudiyet, yokluk ile ahenk içindedir. Bu engin ahenk, bu eşzamanlılık Zen Manifestosu’nun özüdür ...